Er klinkt er al vanaf het eerste begin links en rechts kritiek op Pay with a Tweet, het systeem waarbij je iets mag downloaden, in ruil voor een tweet of Facebook-post met een link naar het product. Maar de beste manier om erachter te komen of iets werkt is om het zelf te proberen.
Het ultieme nicheproduct
Het internet is ideaal om nicheproducten aan de man te brengen en een dichtbundel is zo’n beetje het ultieme nicheproduct. Meestal worden er maar een paar honderd van geproduceerd, maar iedere keer weer is het een hele kunst om ze allemaal te verkopen.
E-voorproefje
Omdat de verkoop van mijn debuutbundel Zingt, zoals dat meestal gaat met boeken van onbekende schrijvers, na de eerste maanden zo goed als tot stilstand was gekomen, besloot ik er via de social media weer eens de aandacht op te richten. Ik ging video’s van mijn gedichten maken op YouTube en maakte een e-voorproefje van zeven gedichten uit de bundel dat ik beschikbaar stelde via Pay with a Tweet.
Een beetje spam. In naam der literatuur.
Ik deelde wel het gevoel van de critici dat delen ‘vooraf’, dus voordat je het boekje daadwerkelijk gelezen had, niet helemaal klopt met het social media-gevoel dat je je dingen deelt waar je enthousiast over bent. Maar zonder de broodnodige aandacht ligt je boek daar te verstoffen dus besloot ik dat een beetje spammen in naam der literatuur moest kunnen. Bovendien: de collectie succesverhalen was ook best indrukwekkend.
Aan het werk dan maar
Goed, ik maakte het boekje, genereerde de PWAT-knop, maakte mijn landingspagina en benaderde bij wijze van test mijn favoriete invloedrijke volger, die graag bereid was te helpen.
CTR: niet gek
Al met al kreeg de tweet met de link ongeveer 17.000 impressions. Uiteindelijk kwamen die dag 84 mensen op de landing page met de Pay with a Tweet-knop. Een click through rate van ongeveer 0,56%. Met een gemiddelde Twitter-CTR van 1,64% (LINK) is dat, voor poëzie van een onbekende dichter, helemaal niet zo gek.
Conversie: bagger
Waar ik van schrok was wat er daarna gebeurde. Van de 84 mensen die landden op mijn downloadpagina besloten er slechts vier om daadwerkelijk tot downloaden over te gaan. Dus: je doelgroep landt waar je ze hebben wil, ze weten wat daar te halen is en ze hoeven er niet voor te betalen (behalve die tweet/post dan) en toch scoor je een conversie van nog geen 5%?
Eerst lezen, dan tweeten
Ongetwijfeld zijn er nog andere psychologische factoren aan te wijzen (komen ze niet om te downloaden? Klikken mensen gewoon uit nieuwsgierigheid? Hadden ze nog content verwacht op de landingspagina?) en is de steekproef weinig wetenschappelijk maar ik trek voor mezelf voorzichtig de volgende conclusie: PWAT schrikt mensen af. Mensen willen best je product downloaden en lezen, maar ze willen niet iets op hun timeline zetten waarvan ze niet weten wat het inhoudt. Eerst lezen, dan tweeten.
Pay With a Tweet is dood, toch nog wat verkocht
Het plan was om nog meer influentials te benaderen, maar daar heb ik vanaf gezien. Voor mij hebben de critici gelijk: Pay With a Tweet is hartstikke dood. Het lijkt leuk: gegarandeerde exposure bij iedere download, maar uiteindelijk werkt het schijnbaar tegen je. Een betere optie, of in ieder geval de volgende die ik ga proberen, is het binnen het e-book aanbieden van de mogelijkheid de URL te delen.
(Trouwens, van de vier downloaders bestelde er één wel onmiddellijk het boek. Dat is in poëzieland al heel wat voor een halve dag werk.)
Comments are closed.