Die Maya’s, dát waren pas trendwatchers. Toen al wisten ze dat het geen zin zou hebben om na 21 december 2012 nog kalenders te maken, want wie heeft nog een kalender nodig wanneer de wereld er niet meer is. En het is bijna zo ver: het einde van de wereld is in zicht. Neeeee, natuurlijk niet echt, al zijn er heel wat pubers die zweterige angstdromen hebben over de inmiddels beruchte, door de Maya’s voorspelde D-day.
Maar dat de Maya’s ongelijk hebben over de 21ste, betekent niet dat de wereld niet kan vergaan. Er zijn talloze manieren waarop we massaal aan ons einde kunnen komen en de planeet met ons. Met behulp van een van mijn favoriete sites, Wikipedia en de rest van het web deel ik graag mijn meest favoriete End of Days scenario’s met je, zodat je iets nieuws hebt om je druk over te maken vanaf 22 december. Jawel, geen dank is nodig!
Elke dag één killer-optie. Veel plezier.
Pandemie
Het einde van de wereld of in elk geval de mensheid roept beelden op van een planeet die in brand staat, grootschalige paniek en een neerstortende hemel. In elk geval moet het iets groots en meeslepend zijn. Maar wat dacht je van een einde dat wordt veroorzaakt door iets heel kleins en onzichtbaar. In elk geval onzichtbaar totdat het te laat is.
De afgelopen eeuwen is de grootste bedreiging voor de mensheid (behalve de mens zelf) het virus: dat ding dat niet te bekijken is met het blote oog, maar dat in 1918 wereldwijd naar schatting 20 tot 100 miljoen levens eiste.
En ook meer recent waren er bedreigingen vanuit die onzichtbare wereld die best eens ons einde konden betekenen. Laten we er een paar bekijken.
Ebola
Als je niet weet wat Ebola is, ben je te jong. We hebben het hier namelijk over een van de nachtmerries uit mijn jeugd. Midden jaren ’90 raakten in Congo 315 mensen besmet en stierven er 250. Op televisie en in kranten en tijdschriften was Ebola het onderwerp van de dag. Niet gek voor een ziekte die er uiteindelijk voor zorgt dat je als het ware verdrinkt in je eigen bloed.
Het virus start met het infecteren van de lever, maar infecteert uiteindelijk alle organen. Hierdoor ontstaan in die organen kleine scheurtjes waardoor dan weer inwendige bloedingen ontstaan. Binnen 48-72 uur na de eerste symptomen, bloedt de patiënt uit alle openingen: neus, ogen, oren en de rest kun je zelf wel bedenken.
Er zijn verschillende typen van Ebola, met verschillende mate van dodelijkheid. De ergste is voor 90% van de geïnfecteerden het einde van de reis die het leven is.
Ebola wordt overgedragen door lichaamsvloeistoffen zoals bloed en uitwerpselen. Het is dus nog relatief gemakkelijk om een uitbraak te isoleren en beheersen. De reden dat toch nog redelijk wat mensen besmet raken, zit in de traditionele begrafenisrituelen die veel Afrikaanse volkeren nog aanhangen.
Maar in diezelfde jaren ’90 zag ik een documentaire over ebola die me licht onrustig heeft gemaakt. Tot nu toe heeft Google de naam van die documentaire nog niet opgehoest, dus tenzij ik andere bronnen kan vinden zal je het van me aan moeten nemen.
In de documentaire werd verteld over twee typen Ebola. Het eerste type heb ik hierboven beschreven: in 90% van de gevallen dodelijk en overdraagbaar via lichaamssappen. Het tweede type waarover werd gesproken was totaal niet dodelijk (yeah), maar wel overdraagbaar via de lucht(oh nee). Allemaal fijn en prima, zolang die twee elkaar nooit ontmoeten. Een nare en bekende eigenschap van virussen is dat zij de neiging hebben te muteren. Het idee van een via de lucht overdraagbare versie van Ebola met 90% fataliteit, heeft me maanden wakker gehouden. Het boek The Stand van Stephen King, droeg ook al niet bij aan een goede nachtrust. Ebola, het zou zomaar ons einde kunnen betekenen.
SARS
Sars – ook wel Severe Acute Respiratory Syndrome – brak in 2002 uit in Hong Kong. 8096 mensen raakten besmet en wereldwijd stierven 774 mensen aan het virus. SARS is vooral een enge ziekte als je de pensioengerechtigde leeftijd hebt bereikt. Check dit:
Fataliteitsperecentage (geen idee of dit nou echt een woord is) voor verschillende leeftijdsgroepen:
- Tot 24 – 1%
- 24 tot 44 – 6%
- 54 – 64 – 15%
- 65 en ouder – 50%
Het vervelende van SARS is dat de symptomen – zoals bij zoveel dodelijke ziekten – lijken op die van een normaal griepje: koorts, keelpijn en hoofdpijn. Die koorts wordt uiteindelijk hele hoge koorts en die keelpijn is de eerste stap op weg naar ernstige ademhalingsproblemen en een longontsteking. Als je sterft is dat het resultaat van die extreme ademhalingsproblemen en diarree. En nog vervelender is dat we tegenwoordig erg mobiel zijn en besmettelijke ziekten overal mee naar toe nemen. Vandaag Hong Kong, morgen binnenstad Utrecht.
Tuberculose, HIV en Malaria
Allemaal bekende ziektes, allemaal ziektes die zich niet zomaar laten uitroeien. TBC doodt wereldwijd meer mensen dan alle andere besmettelijke ziektes. TBC is ook zeer resistent tegen alles wat we er tegenaan gooien. Er is een vorm van TBC die we eigenlijk niet goed kunnen behandelen (XXDR-TBC), maar het aantal besmettingen ermee groeit wel.
HIV lijkt niet langer een doodsvonnis en deels klopt dat ook wel. Maar ook HIV laat zich niet zomaar wegsturen. Volgens een artikel van Harvard is 5 tot 30% van de HIV-besmettingen van een type dat resistent is tegen medicijnen.
Malaria doodt elke 30 seconden iemand op de wereld. Gelukkig is Malaria tot nu toe goed te behandelen. Maar, er is ook slecht nieuws: er is nog maar één effectieve behandeling over en als het virus die weet te weerstaan, dan zal het aantal malariagevallen stijgen.
Bijna al deze ziekten zijn arme-mensen-ziekten en vind je vooral in Afrika en Zuid-Amerika. Maar ja, Afrikanen en Zuid-Amerikanen reizen ook en ziektes reizen met veel plezier mee. En wij reizen ook gewoon die kant op. Dus wees maar niet al te relaxed.
Meer weten?
