Wordt het tijd voor Slowcial Media?

We bevinden ons op een medium waar afleiding gegarandeerd is. Wanneer je dit leest op een mobiel apparaat mag ik blij zijn als je het al redt tot het einde van deze regel. De aandacht waarmee we informatie tot ons nemen, is in mijn ogen drastisch afgenomen. Ik scan. Maar echt lezen? Nou nee, daarvoor is de stroom te constant en het aanbod te groot. En toch zet het me aan het denken: “Wordt het niet eens tijd voor Slowcial Media?”

We leven in de Realtime Revolutie. Online en het echte leven staan één op één. Het gebeurt NU. En NU. En NU. Twitter is het nieuws voor. Vrienden vertellen wat ze doen op Facebook en niet meer persoonlijk. De notificaties rinkelen de hele dag door. En het staat niet stil. Always on.

Wishfulfillment

Voor elke actie kun je een instant reactie verwachten. Deze reactie prikkelt onze hersenen dusdanig dat het veel lijkt op verslaving. Maar wat gebeurt er voorbij het Instant Wishfulfillment-moment? Hoeveel van al die informatie nemen we tot ons op een manier dat we er anders van gaan denken? Kunnen we gas terugnemen?

Andere realiteit

Soms lees je een boek waardoor je anders kijkt naar je vak of naar de wereld. Ik heb zeker de nodige boeken gelezen waarvan ik dacht: “Wow wat een idee!” Een boek waar je vol van bent, waar je van overloopt.

Wanneer was dit voor het laatst het geval bij een blog?

Wanneer opende een tweet écht jouw ogen?

Wanneer liet een statusupdate je een andere realiteit zien?

Honger, honger, honger

We hebben een honger naar informatie. Maar staat dit gelijk aan een honger naar kennis?

We hebben een honger naar interactie. Maar staat dit gelijk aan menselijk contact?

We hebben een honger naar links en tweets. Maar lees je al die informatie of scan je?

We hebben instant toegang tot alle kennis van de mensheid. Maar heb jij het gevoel dat je hierdoor slimmer wordt?

Zappen en klikken

Ik weet het nog niet zo zeker. We hebben alles, maar we zappen. Het tempo ligt hoog en we willen niets missen. We klikken ons een ongeluk, maar we lezen weinig artikelen van voor tot achter uit. Daarvoor zit de afleiding te veel ingebakken in dit medium en daarvoor is onze aandachtsspanne te kort. Als je het ene leest, mis je het andere. We rennen achter onze eigen staarten aan.

84 dagen muziek

Laat ik dit toelichten met een voorbeeld uit de praktijk.

Ooit had ik een iPod. Deze iPod bevatte muziek voor 84 dagen. Ik herhaal 84 DAGEN. Dus dan kun je wel een tijdje vooruit, zou je zeggen. Maar wat deed ik? Ik zapte door de nummers heen. Zette hem op shuffle en hoorde niets wat ik dat moment wou horen. “Wat heb ik een slechte muziek”, dacht ik. Of had ik alleen last van slechte aandacht?

Omslachtig luisteren

Nu luister ik naar vinyl. En iedereen weet: van alle manieren om van muziek te genieten, is het opzetten van een plaat wel de meest omslachtige. Je moet de plaat voorzichtig uit de hoes halen. De plaat schoonmaken en afstoffen. De naald schoonmaken en deze netjes op de plaat zetten. Je kunt alleen thuis naar een plaat luisteren. Maar door de omslachtigheid van deze handelingen heb ik iets teruggevonden: aandacht. Ik luister aandachtiger, want voor één nummer is het de moeite niet waard al die handelingen te doorstaan. Ik luister de hele plaat. De mogelijkheid tot zappen is me ontnomen. En daar ben ik blij om.

Slowcial Media

Ik mis dergelijke aandacht online, dus ga ik voor Slowcial Media. Ik lees niet alles meer. Ik reageer niet op elk ding waarin ik voorkom. Ik ga op zoek naar het vinyl in een zee van MP3’s. Ik schoon mijn tijdlijn op. Ik kijk goed welk platform ik wil houden in mijn leven en welke ik gedag zeg. Ik breng mijn hoeveelheid nieuwsbrieven terug. Minimaliseer mijn RSS-feeds. En ik neem mezelf voor minder blogs te lezen, zodat ik aan het einde ook echt kan zeggen: “Deze blogs heb ik goed gelezen en met volledige aandacht. Dit vind ik het delen waard.”

Rustige tijdlijn

Want het werkt natuurlijk ook de andere kant op. Waarom zou ik jullie bestoken met blogs die ik zelf niet eens volledig heb gelezen? Hoeveel rustiger wordt de tijdlijn als we voor onszelf een kwaliteitseis aan elke tweet hangen? Natuurlijk mag er ruimte zijn voor nonsense, dat is gedeeltelijk de aantrekkingskracht van Twitter, maar een iets kritischer blik kan geen kwaad geloof ik. Take it easy. Take it slow. Luister naar vinyl.