Music unlimited doet Nederland

Een uitnodiging voor de première van de nieuwe muziekdienst van Sony, Music Unlimited, in het Carré sla je natuurlijk niet zomaar af. Dat Amsterdam dan moet worden ingetikt op de routeplanner neem je zelfs voor lief: dit is Sony, dit moet mooi worden.

Music Unlimited? Maar dat bestaat toch al. Jawel oplettende lezer, maar vanaf vandaag is die dienst dus officieel gelaunched in Nederland en België: we horen erbij, samen met 15 andere landen die de dienst ook al lokaal aanbieden. Eindelijk!

En nu

Nu hebben we toegang tot 15 miljoen liedjes die we op elk moment van de dag, via het platform van voorkeur kunnen beluisteren. Voor een euro of 4 dan wel, maar dan zijn we met z’n allen ook geheel legaal en had ik al gezegd sans reclame. Voor 10 euro doet Sony er nog een schepje bovenop en kunnen we ook offline genieten van onze muziek. Wanneer we op vakantie zijn in Bora Bora bijvoorbeeld of gewoon een abonnement hebben van T-Mobile en thuiszitten.

Maar

Ik hoor het je zeggen: maar waarom zou ik betalen voor een beperkt aanbod (toch wel 15 miljoen nummers he) aan muziek, via het platform van Sony, terwijl ik ook gratis kan genieten van een ongelimiteerd aanbod van muziek op  het platform van de Pirate Bay? Dat is een goede vraag en eentje die ook direct bij mij opkwam (al heb ik geen idee waar de Pirate Bay is en wat ze precies doen volgens mijn advocaat). Het enige antwoord dat ik kan bedenken is gemak.

Gemak?

Als betalend lid van het Music Unlimited netwerk geniet je ook van de kennis die Sony van haar gebruikers heeft. Luister jij Dit? Luister dan ook even Dat, want dat vonden anderen die Dit leuk vonden ook leuk. Dat werk, je kent het wel. Voor mijn vader, muziekliefhebber en luilak, – ik heb het hem gevraagd -een grote plus. En heb je al wifi-apparaatjes van Sony in huis, dan kan je daarmee zonder enige ongemak naar hartelust je muziek op afspelen. Gemak dient de mens.

Maar 2

Dat gemak moet dan ook wel zéér gemakkelijk zijn. Want laten we eerlijk zijn: nieuw is dit nou ook weer niet, misschien voor Sony, maar niet voor elk mens dat langer dan één dag verbonden is met het internet. The devil’s in the details en die details zitten hem hier in het gebruiksgemak én de eventuele beperking van het aanbod. Heb ik na Music Unlimited níks anders meer nodig (toch nog even downloaden, toch weer een cd’tje bestellen voor dat ene liedje, die ene artiest, die ene uitvoering) dan vangen ze mij misschien wel. Is het daarna – zoals beloofd – met mijn telefoon, mijn Sony televisie (oké die heb ik nog niet), mijn Playstation en nog meer mooi spul allemaal makkelijk op te halen, spelen, gebruiken en plezier van te hebben…nou ja, misschien vangen ze me dan wel. Maar ja, eerst zien, dan geloven!

Uitproberen

Gelukkig snappen ze dat bij Sony ook wel. De eerste 30 dagen Music Unlimited zijn dan ook gratis zodat je het zonder risico zelf kan beleven. Ik ben zéér benieuwd, een beetje sceptisch en nog niet keihard bereid om te betalen, maar laat dat de pret niet drukken. Sony, here I come!

Powerrrrrrpoint

Terug naar de presentatie van Sony. Terug naar het Carré. Een podium, een perskamer, wijn, (luxe!) nootjes en semi-intellectuele snacks, dit kon niet missen. Dat allemaal overigens als inleiding voor het concert van Di-rect dat de genodigden ook nog eens mochten meemaken. Wat ik had verwacht? Mooie beelden, harde muziek, misschien een danser? Kunst, cultuur en een beleving. Wat ik kreeg? Een powerpointpresentatie die startte met een stukje geschiedenis en eindigde met stockphoto’s. Wat Powerpoint stuk maakte, kon Di-rect niet meer fixen, maar mijn muzieksmaak ligt ook ergens anders, dus misschien was dat niet hun schuld. Ik ga maar eens bij Music Unlimited kijken of mijn smaak ook wordt bediend, geen poprock, maar dancehall. Tsja…allochtonen he…