Er wordt nogal eens geroepen dat het online leven niet echt is, Facebook-vrienden geen echte vrienden zijn en mensen zich op internet anders voordoen dan in het dagelijkse leven. Maar dat valt reuze mee.
Veelbesproken onderwerp
Vanuit wetenschappelijk oogpunt wordt er bekeken of de six degrees of seperation nog wel kloppen. De VPRO benadrukt de eenzaamheid nog maar even en anderen schrijven er een boek over. NRC-journalist Juliette Vasterman heeft geen Facebook, want tja: “Ook belangrijk: je moet veel vrienden hebben. Niemand wil dat mensen denken dat je een eenzame nerd bent.” Vraag is wel of haar 384 Linkedin contacten dan anders geïnterpreteerd moeten worden. Zelfs de Viva-vrouwen maken zich er druk over.
Grappige filmpjes?
Er worden ook filmpjes gemaakt over hoe Facebook in het echte leven eruit zou zien. Hiermee wordt uiteraard de spot gedreven met online relaties en met het medium Facebook an sich. Daarom is het wel vreemd dat er nog geen filmpje is gemaakt over een medium waar we nog steeds 3 uur per dag aan besteden: televisie. Zet een presentator op straat, laat overal merken zien voor product placement en switch uiteraard om de minuut naar de reclame toe: dat is net zo ridicuul. Zouden we daar ook nog om lachen?
Waarom Facebook wel op de realiteit aansluit
Volgens mij zijn de twee redenen waarom Facebook niet het echte leven zou voorstellen, als volgt uit te leggen:
- Facebook vrienden zijn geen echte vrienden. Hierin is ‘vrienden’ een verzamelnaam voor al die mensen die je offline verschillende titels geeft: kennissen, buren, familie, vrienden van vrienden, collega’s, exen, partners enzovoorts. Het argument dat het geen echte vrienden zijn slaat dus hoogstens op de terminologie: in het offline leven ga je ook met die mensen om.
- Op Facebook doet men zich anders voor, of vertelt men zelfs niet de waarheid. Dit moet je zien als een selectie van jezelf: zoals een fotograaf een kader kiest en een schilder een landschap, zo kiezen wij ook wat we willen laten zien. Net zoals in het dagelijkse leven, waarin je een andere rol inneemt op de vrijdagmiddagborrel op je werk dan thuis en zelf bepaalt welke verhalen je wel op een verjaardag vertelt en welke niet. Maakt het dat minder echt? Nee, het is een selectie.
Mediapsycholoog Mischa Coster weet het goed uit te leggen: “Ook in ons dagelijks leven zetten we ons beste beentje voor. We denken na over welke kleren ons het best staan, hoe we ons haar laten knippen en wat we zeggen. Daarin verschilt de digitale wereld niet veel van de echte.”
Zullen we sociale netwerken steeds meer gaan accepteren als een normaal onderdeel van ons leven, of blijven we ze beschouwen als die vreemde omgevingen waar niemand zichzelf is?
