Men klaagt graag over datalekken bij overheid en bedrijven. En terecht. Want onze gegevens dienen met hand en tand verdedigd te worden. Toch liggen die met enige regelmaat op straat. Gewoon. Omdat de overheid niet weet hoe het grote ICT-projecten moet aanpakken. Het debacle met de OV-chipkaart is een fraai voorbeeld. Voor bedrijven geldt hetzelfde. Ook die beveiligen hun databases niet goed. Een beetje hacker komt met het grootste gemak binnen en kan leuke dingen met je gegevens doen. Toch is het hypocriet om te klagen over die lekken. Want de burger zelf laat zijn persoonlijke gegevens maar al te graag achter. Omdat hij te dom is om te beseffen wat er kan gebeuren.

KLM Surprise

Zo hield onze koninklijke luchtvaartmaatschappij een actie. Gaven reizigers via Twitter of Foursquare aan dat men met KLM op reis ging dan spoorde een team van KLM ze op, zodat ze op Schiphol werden getrakteerd op een aardige attentie. KLM blij, klanten blij en de niet zo grote denkers onder de marketeers helemaal blij. De actie was een schoolvoorbeeld van het schenden van privacy. De namen van de klanten lagen op straat, de reisbestemming was bekend, de social media accounts eveneens en niemand die benaderd werd vond dat erg. Men kreeg immers een cadeau en dan is het goed. Deze actie had verkeerd kunnen aflopen. Zo onderzocht EnDanDit één van de door KLM benaderde mensen. In nog geen uur tijd vond men zijn adres, zijn telefoonnummer, wist men dat zijn huis te koop stond, dat er een fraaie televisie te halen was en hoelang hij wegbleef. Prima info voor inbrekers. Toch won KLM een SpinAward. Die prijs hoeven we dus ook nooit meer serieus te nemen. Want inbraken dankzij social media zijn aan de orde van de dag.

Social media

Gebruikers van social media nemen het in de regel niet zo nauw met hun privacy. De hele wereld mag immers weten dat er een nieuwe auto is, dat het smakelijk eten is in dat dure restaurant, dat de kinderen een prima school bezoeken terwijl die nieuwe home cinema prima staat in het al even nieuwe huis. In deze tijd is iedereen die het wil een Big Brother uit George Orwells legendarische 1984. Omdat mensen nu eenmaal graag alles delen met de hele wereld. En denk maar niet dat een pseudoniem veel helpt. Mensen doen nu eenmaal dingen met mensen. Dan sta je zomaar als @kneusje12 op de foto met mensen waarvan de namen wel bekend zijn. De rest van de gegevens boven water halen is vervolgens een peulenschil.

Prijsvragen

Prijsvragen en andere acties zijn voor de meeste mensen voldoende reden om alles achter te laten wat er gevraagd wordt. Mailadres, adres, telefoonnummer en het bankrekeningnummer als er een geldprijs te winnen valt. Denk maar niet dat bedrijven daar lichtzinnig mee omgaan. Emailadressen zijn niet alleen voor marketeers gouden handel. Ook spammers weten er hun weg mee. Of denk je dat die reclame voor viagra, diazepam en dit schermpje (niets invoeren!) om je bankgegevens te controleren uit de lucht komen vallen?

Hypocriet

Het is hypocriet om alle schuld van het schenden van privacy bij de overheid neer te leggen zolang de Nederlandse internetter zijn gegevens makkelijk openbaar maakt. Social media, marketing, informatie opvragen en de hele dag laten weten waar je bent is leuk. Veilig is het niet. Computercriminaliteit wordt een stuk minder als er beter opgelet wordt. De meeste gebruikte wachtwoorden zijn die uit categorie ‘Martine18’ of de naam en de geboortedatum van het laatste zoontje. Begin er eens mee om dat te veranderen. Want als het wachtwoord is gestolen, is de privacy helemaal ver te zoeken.

0 Shares:
6 comments
  1. Helemaal eens Robert. Fijn dat je nu een zinnig stukje schrijft (grapje). Privacy hebben mensen voor een deel zelf in de hand. Voor een ander deel moet men zich gewoon beseffen dat totale privacy niet bestaat. Snelwegcamera's, bonuskaart, stadstoezicht, etc. People, deal with it!

  2. Privacy is sinds de komst van de Postorderbedrijven is de privacy van de nederlander al fake. Waarom zijn zij zo groot geworden? Niet door vroeger die boeken te verspreiden en de spullen te verkopen.

  3. Beetje makkelijk om de mensen die zich wél bekommeren om hun privacy op één hoop te gooien met de massa die zich er niet druk om maakt. De overheid moet de minderheid in bescherming nemen in plaats van zich te voegen naar het gedrag van de meerderheid.

    Die meerderheid zal sowieso niet zeuren over de nalatigheid van de overheid, want die heeft 'toch niets te verbergen'. Die kleine minderheid heeft er echter alle recht toe en mag dus allesbehalve hypocriet worden genoemd.

Comments are closed.

Dit artikel is 3.288 keer gelezen