Personal Branding of: wie ben ik ook al weer?

“Ik zat net op de wc en toen dacht ik: wie ben ik eigenlijk en waar kom ik vandaan?” Dat schijn ik als vijfjarige tegen mijn moeder gezegd te hebben. Niet dat ik me dat nog kan herinneren maar ik maakte blijkbaar zo’n indruk met mijn filosofische inslag, dat mijn moeder dit verhaal nog jaren na dato in gezelschap vertelde. Wat wil je; dan wil het wel blijven hangen.

Personal Branding

Eigenlijk is er in de afgelopen veertig jaar niet erg veel veranderd. Behalve dat ik tegenwoordig gedwongen word om mezelf deze vraag steeds weer te stellen. Nu heet het geen filosofie maar Personal Branding. Jezelf brandmerken. Hoe doe je dat, zonder geur van verschroeid vlees en zonder in een identiteitscrisis te raken? Het is de bedoeling dat je jezelf kunt neerzetten. Het liefst in een paar zinnen, waarmee je je onderscheidt van de anderen. Iedereen is toch uniek? Dat klopt maar wie het hardst roept hoe uniek hij/zij is, valt meer op.

Less is more

Het begon allemaal toen ik besloot te gaan doen wat ik het allerleukste vind: de hele dag rammen op een toetsenbord en daar mijn geld mee verdienen. De vraag ‘wie wil mij?’ werd beantwoord met de wedervragen ‘wat heb je te bieden, wat doe je, wie ben jij?. Balen! Dat idee van zomaar een beetje tikken kon dus niet. Ik moest eerst een doelgroep hebben, duidelijkheid. Anders weten ze me niet te vinden.

Kies je niche

Eerst maar eens alles lezen en leren over schrijven voor internet, SEO, websites, zoekmachinemarketing en usabillity. De grenzeloosheid van internet zorgt voor een onophoudelijke stroom van informatie die met onzichtbare draden aan elkaar verbonden lijkt te zijn. Met elke link die ik volg, met elk boek of artikel dat ik lees, lijk ik steeds verder van mijn doel af te drijven. Van álles veel willen weten is erg nadelig voor je Personal Brand. Je moet een specialisme hebben. Een niche kiezen. Dat als mensen je zien, ze meteen denken aan wat je doet.

What’s in a name?

Ik gebruik voor al mijn social media-activiteiten de naam Lieve Lotty. Dat helpt waarschijnlijk niet heel erg als je serieus genomen wilt worden als, laten we zeggen, Internet Copywriter. Mijn eerste klanten kwamen uit een doelgroep die niet bepaald sexy te noemen is: een groene stadsvervoerder en een verzekeringsmaatschappij. Ik voelde het einde van Lieve Lotty naderen. Tijd om me serieus op te stellen. Geen flauwe grappen meer op Twitter, geen vieze woorden gebruiken en alleen nog gecensureerde foto’s de media inslingeren.

Mezelf leren zijn

Ik stond op het punt om mijn social branding, mijn bedrijf, moi, wat kracht bij te zetten door een jaartraining te gaan volgen bij één van Nederlands bekendste marketinggoeroes. Iemand die mij kan leren hoe ik mezelf kan presenteren als zelfverzekerde klantenmagneet. Iemand die me kan leren hoe ik VIP-producten in de markt kan zetten, zoals al haar volgelingen dat doen. Iemand die mij leert hoe ik salesteksten moet schrijven om mezelf te verkopen! Maar ik zag net op tijd het licht! Of net te laat. Want mijn afmelding kostte mij nog zo’n 1300 euro’s inschrijfgeld. Maar hé, WTF: 1300 euro om Lieve Lotty te blijven, is natuurlijk een koopje!

Bloggen

Voorlopig ga ik door met wat ik het liefste doe: ik schrijf, ik blog, ik leef. Soms schrijf ik als Lieve Lotty en soms schrijft Lieve Lotty voor iemand anders. Ik observeer, vertel en geef soms mijn mening. En ik sta altijd open voor verandering, zolang het maar bij mijn brand past.

Ben benieuwd wat jij aan personal branding doet. Kun jij onverbloemd je mening geven op je weblog? Of houd je stiekem rekening met wat jouw ideale klant ervan vindt?