Het zijn ingewikkelde tijden voor de meer en minder serieuze bloggers op de internets. In de loop der jaren zijn er talloze sites her en der als paddenstoelen aan de grond ontsproten. En op al die sites – zoals bijvoorbeeld ook deze – wordt druk, gepassioneerd en soms eigenlijk best wel goed geschreven. Over van alles. En nog wat. Maar hoe zit het met de lezers? Wat vinden die er eigenlijk van?

Schrijven en gelezen worden

De wat grotere cq bekendere blogsites worden prima gevonden door ‘het publiek’. Dat is prima te meten, middels allerlei statistiek-tooltjes. Zo heeft mijn eigen meest recente artikel op Contentgirls 826 lezers getrokken op het moment dat ik dit schrijf.

Leuk! Want daar doe je het uiteindelijk toch ook voor. Schrijven omdat je ergens wat over wil vertellen, met als doel gelezen worden. Want als je niet gelezen wil worden kan je net zo goed alles in Word-documentjes opslaan. En dat doen bloggers dus niet. Die gooien het op de internets. En dan kunnen ze zien hoeveel bezoekers er langs komen.

Wordt er wel gelezen?

Maar wat doen die bezoekers eigenlijk? Lezen ze je stukje, column, opiniestuk of verhaal eigenlijk wel? Of was het alleen maar een kwestie van naar de site klikken middels een aangeboden linkje op Twitter, Facebook, Google+, Hyves, RSS-feeds? Om er na dat klikken achter te komen dat het wel heel veel letters achter elkaar zijn.

Natuurlijk is middels statistieken ook te zien hoe lang bezoekers op een bepaalde site cq pagina rondhangen. Maar ook dat zegt helemaal niks. En áls er al gelezen wordt, wat vinden die lezers er dan eigenlijk van?

De menigte zwijgt

In mijn geval – met die 826 ‘lezers’ – heb ik via twitter en Google+ een tiental reacties gehad. Nou, ok, twintig dan. En onder het blog zelf staan welgeteld twee reacties, die ook nog eens van mensen zijn die ik via twitter regelmatig ‘spreek’. Verder laten de tellertjes naast het artikel enkele tientallen retweets, shares, +1’s en dergelijke zien.

Van de resterende 750+ lezers/bezoekers heb ik dus geen flauw idee óf ze überhaupt wel tot het eind aan toe mijn stukje gelezen hebben en wát ze daar dan eigenlijk van vonden. Men komt, men leest, men gaat weer weg. Een zwijgzame menigte, om het zo te zeggen. Dat is niets nieuws natuurlijk. Zo is er op deze site al wel vaker aandacht besteed aan deze materie. Toch is het een wat merkwaardig fenomeen, zeker ook gezien de stormachtige groei van socialmedia waar men nou juist wél op anderen reageert.

#blogpraat

Waarom dan niet of nauwelijks onder blogs? Aangezien veel mensen meer weten dan één, besloot ik onder andere deze vraag eens voor te leggen aan het twitterfenomeen #blogpraat. Na een uurtje fanatiek twitteren met mede-bloggers van allerlei pluimage was ik nog geen steek wijzer. Want zoveel mensen, zoveel meningen, zoveel invalshoeken, zoveel waarheden. Antwoorden en adviezen varieerden van het creëren van meer betrokkenheid door onder andere zelf ook meer interactief blogs te lezen tot het aanzwengelen van discussies door controversieel te zijn in onderwerpkeuze en/of stellingname.

Ook werd de groei in het gebruik van socialmedia als reden aangevoerd voor het uitblijven van (veel) reacties. Omdat het reageren al op Facebook, Twitter en/of Google+ gebeurt. Daar zit natuurlijk wel wat in. Al blijft het mijns inziens jammer, omdat op die manier de reacties vervliegen en de eventuele discussie niet op gang zal komen op de plek waar hij eigenlijk thuishoort: Onder de bewuste blog.

Prangende vragen

Uiteindelijk leverde het uurtje blogcrowdsourcen middels #blogpraat meer vragen dan antwoorden op. Hetgeen mij noopt om dan de prangende vragen ook maar hier neer te leggen:

  • Wat is voor jou een reden om te reageren op een blog?
  • Vind je het prettiger om middels een tweet, een like of een +1 je waardering voor een blog te laten merken, in plaats van dit onder de betreffende blog te doen?
  • Hoe vaak reageer je door de bank genomen op een blog, hetzij door een reactie, hetzij middels de diverse socialmediaplatformen?

De comments staan open!

0 Shares:
46 comments
  1. Voor mij is het heel simpel.
    De drempel om te reageren op een blog is vaak wat groter dan op bv. Google+.
    Daarnaast is het zo dat een reactie op Google+ meer door anderen wordt gelezen dan op een blog. Als je de blog erg de moeite waard vindt kun je hem ook nog eens zelf delen en dan van je mening voorzien.

    Een andere observatie bij mezelf:
    Voor de komst van Google+ plaatste ik ook wel eens een blogje. Nu Google+ er is kan ik mijn ei altijd daar kwijt.

    1. Ik snap je punt, Erik. Google+ is dan ook uiterst geschikt voor comments en discussies. Maar desondanks en desalniettemin blijft ook G+ vluchtig, vergeleken met de 'echte' blogsite. Lang niet zo vluchtig als Twitter, maar toch…

      Wellicht komt er, vroeg of laat, een goed werkende mogelijkheid de discussie(s) op o.a. G+ onder de daadwerkelijke blog te plaatsen. Er zijn al wat plugins e.d. die zoiets betrachten, maar zelf ben ik nog geen 'perfect' werkende tegengekomen

  2. Juist het feit dat het zo makkelijk is om te reageren, maakt dat ik vaak bij de blogs die ik lees een reactie achter laat. Die reactie kan een directe reactie zijn op het blog, door bijvoorbeeld mijn mening te geven, een antwoord op een gestelde vraag te geven, of mijn instemming met de strekking te laten blijken. Is het een meer 'literair' getint of pure fictie blog, dan laat ik ook vaak een compliment achter wanneer ik het goed geschreven vind. 
    Op die manier geef ik blijk van het feit dat ik genoten heb van een blog en tegelijkertijd is het een stuk waardering naar de blogger, die er tenslotte ook tijd, denkwerk en energie in gestoken heeft.
    Daarnaast stuur ik daarnaast ook nog vaak een twitterberichtje uit met een soort van 'teaser'. De simpele like/share/etc buttons gebruik ik zelden. Dat vind ik dan weer te gemakkelijk (lees: gemakzuchtig).
    Omdat ik verder naast twitter niet op andere social media zit, kom ik niet in de verleiding om op een andere plek 'in discussie' te gaan n.a.v. blog, anders dan onder het blog zelf.

    1. Ik gaf je comment een like en dacht…ja nu doe ik zelf nogal lui! :)

      Je bent de perfecte blogbezoeker! Want idd dat is fijn voor de blogger, die er werk in heeft gestopt. Maar ook voor het gesprek, want in de comments wordt het vaak pas echt interessant.

      En vooral wanneer mensen in hun comments ook een beetje werk stoppen (da's pas waarde delen zeg ik). Op mijn persoonlijke blog (waar het meer over politiek ging) heb ik echt heel veel geleerd van de reacties..als niet een nieuw inzicht, dan toch goede discussietechnieken :) 

      1. Haha, het is wel zo dat een (inhoudelijke) reactie plaatsen wel wat meer tijd kost. Dus het gaat ten koste van het aantal blogs dat je kunt bijhouden. Wel bevordert het het aandachtig lezen van een blog, want je wilt natuurlijk in je reactie er ook niet geheel naast zitten. Ik vind dat het mij meer gegeven heeft sinds ik bijna altijd probeer te reageren. Nu onthoud ik van bloggers waar ik vaak kom wat ze eerder geschreven heb en kan daar ook nog eens naar verwijzen. Terwijl ik 'vroeger' alleen maar vluchtig scande. En dan lees je uiteindelijk niets.
        Ik moet wel bekennen dat ik je persoonlijke blog niet ken, dus die ga ik ook nog eventjes opzoeken :-)

    2. Het is idd vaak zo dat blogs een discussie op gang trachten te brengen, waarbij die discussie dan via de diverse socialmedia gevoerd wordt. Op zich niks mis mee, maar toch ook een beetje gek. Het is en blijft lastig, die versnippering. Jij hebt het, met de keuze om alleen nog te twitteren, in dat opzicht wat makkelijker voor jezelf gemaakt. Slim!

      1. Het is een bewuste keuze geweest om alle sociale media versnippering terug te brengen tot mijn eigen blogsite samen met twitter. Dat heeft mij echt geholpen wat effectiever met de spaarzame tijd om te gaan.

  3. Als ik zelf geen blog zou hebben, zou ik ook minder snel reageren op een blog, tenzij ik echt wat toe te voegen heb. Wat ik bij mezelf ook merk, is dat veel mensen op mijn blog komen via een zoekterm op google en meestal niet hun doel bereiken op mijn blog, dus die zullen wel helemaal niet veel lezen.

    1. Dat scheelt inderdaad. Maar dan valt het iig ook wel te verklaren, zodat je tenminste niet hele nachten wakker ligt met de vraag 'Waarom reageert er nou niemand?' ;-)

  4. Als ik het eens ben met de inhoud van een artikel en het onderscheidend genoeg vind, tweet ik het. Anders niet. 13-in-een-dozijn probeer ik te ontlopen, altijd.

    Ik reageer meestal als ik een aanvulling heb op het artikel, niet om een discussie of een gesprek op te voeren. Waarom niet? Geen idee eigenlijk, maar waarschijnlijk om dezelfde reden dat online messageboards ook praktisch niet meer bestaan. En waarschijnlijk om dezelfde reden dat 1-op-1 chat wél populair blijft.

    Ik kan me er trouwens wel een voorstelling bij maken hoor; neem dit onderwerp. Zet ons naast elkaar aan een tafel met een kopje koffie, deur op slot en over een uur is er nog geen stilte gevallen en hebben we het nog steeds hierover, of is het gesprek verschoven naar een ander dingetje. Ik raak niet uitgepraat over interactieve media, online marketing en de sociologische aspecten daarachter. En als je van interactieve media houdt, jij waarschijnlijk ook niet.

    Het internet is dan wel sociaal, maar niet organisch genoeg voor een goed gesprek.

    1. Dank voor je reactie. Met je laatste conclusie ben ik het overigens niet geheel eens. Naar mijn mening zijn er op de internets wel degelijk plekken waar een goed gesprek mogelijk is, en waar dat (in mijn beleving tenminste) ook daadwerkelijk gebeurt. Ik ben bijvoorbeeld een google+er, en daar komen met enige regelmaat goeie en inhoudelijke duscussies voorbij. En ook onder sommige (meestal wat 'grotere') blogs staan soms heel zinnige gesprekken.

  5. Ik behoor tot die 750; ik lees veel bijdragen, maar reageer zelden. Nooit zo afgevraagd waarom niet, tot nu. De hoofdmoot is luiigheid, denk ik. Ik weet wel dat ik sneller reageer als ik de schrijver van het stuk al ken. Verder verzamel ik vooral inzichten en ideeën bij het lezen van blogs, zonder dat ik een behoefte voel om er een discussie over te beginnen. Een gratis nieuw inzicht, met een minimum investering aan tijd en moeite. :)

    Wat misschien ook speelt, is dat ik ooit actief was op een website voor verhalenschrijvers. Daar kwamen zowel lezers als schrijvers, en ik rekende mijzelf tot de laatste categorie. Op die site was ook wel eens discussie over (het gebrek aan inhoudelijke) reacties. In mijn geval: als ik een uur tijd heb, steek ik dat uur liever in schrijven van eigen werk dan in lezen van andermans werk, nog los van het reageren op andermans werk. In dat laatste gaat (als je het goed doet) inderdaad heel veel tijd zitten, en ik wil ook geen reacties achterlaten als ze niet een klein beetje zinvol zijn. Dus heb ik aangeleerd maar gewoonweg niet te reageren.

    Ik zal hier nog even over nadenken, dat heb je al wel voor elkaar. En een reactie heb je nu ook. Good job! ;)

    1. Maar ik ben toch echt bang dat de mensen die echt tijd en moeite steken in het schrijven van goede/interessante/toevoegende stukken, daar een keer mee gaan kappen als iedereen alleen maar komt halen. 

      Gratis content bestaat wat dat betreft niet. Ergens moet er betaald worden. En naar mijn idee is het betaalmiddel van het web "props". Als niemand die meer geeft (in de vorm van reacties en secundair door te re-sharen) dan ga ik op een gegeven moment gewoon lekker in mijn notitieblok schrijven en kun je me inhuren als je mijn kennis/ervaring wilt gebruiken. 

      1. Klopt. En dat is nou precies waar ik zelf wat meer over nadenk sinds ik een eigen blogje heb, nog los van dit stuk van Robert. Hoewel ik jouw "doem-scenario" niet helemaal werkelijkheid zie worden, denk ik wel dat het zeker geen kwaad kan als er meer wordt gereageerd.

        Toch merk je wel dat dit soort betere blogbijdragen wel gedeeld en gewaardeerd worden. En ook altijd wel reacties blijven oproepen. Tuurlijk, die 750 doen het niet, maar die overige lezers doen er wel wat mee. Ik denk ook niet dat iedereen die een Stephen King boek heeft gelezen ook een mailtje naar King heeft gestuurd met zijn reactie. Er wordt nu eenmaal veel gelezen om het lezen, zonder dat dat een reactie op hoeft te roepen. Dat is inherent aan het schrijversschap en ik zie eerlijk gezegd niet in waarom bloggen daar zo anders in zou moeten zijn.

        In zekere zin zou je blij kunnen zijn met die 750 en wil je daar wat kennis uit halen; welnu ooit waren het er 0, dus die winst maak je al. En als je er 7.500 hebt, weet je ook iets meer. Is het van levensbelang te weten wat al die duizenden lezers dan ook echt vinden? Is het niet al mooi ze te hebben?

  6. Prachtig hoe een blog over reageren zoveel reacties oplevert, precies wat een blogger wil! Het is inderdaad jammer dat wanneer een blog op verschillende platformen gaat zweven de discussie ook gaat zweven. Het mooiste is als alle reacties van een stuk ook onder dat stuk staan, zodat je een volledig overzicht van de discussie bij de hand hebt. Laten we hopen dat de luiheid van de bezoekers of de angst om te reageren gaat afnemen en dat we een mooie gecomprimeerde discussie per artikel houden.

    1. Ik ben het helemaal met je eens. Alle reacties onder het blog zelf is sowieso voor de bloggerT zelf het prettigste en is idd ook het beste voor het overzicht. Maar ik denk dat dat toch een illusie is, tenzij er een heul slimme plugin/app/dinges komt die alle van toepassing zijnde reacties her en der bij elkaar harkt en overzichtelijk bij elkaar plaatst. Dromen is altijd mooi… ;-)

  7. Ik reageer op een blog als ik een mening over het onderwerp heb.
    Ik volg deze site om de verschillende onderwerpen. Reageren doe ik meestal via een like. In ongeveer 1 op de 25 dingen die ik lees, reageer ik met een berichtje als dit.

  8. Ook ik pleit schuldig. Naast zelf bloggen volg ik een 20-tal blogs behoorlijk intensief. Dan zijn er ook een aantal die ik slechts sporadisch volg. Al die blogs op tijd en stond van een zinnig commentaarstukje voorzien, er gaat al bij al behoorlijk wat tijd in zitten. Ik vind het bovendien een must om – wanneer ik dan commentaar schrijf – me niet te beperken tot het obligate "Leuk, fijn geschreven!"
    Dan is het retweeten of het aanklikken van een +1 knop een pak makkelijker en effectiever.
    Persoonlijk vind ik dat een reactie panklaar in mijn hoofd moet zitten, anders kom ik er gewoon niet toe.
    Zou het ook niet kunnen dat er (door het enorme aanbod aan blogs) zoiets bestaat als "reactiemoeheid" bij de lezer?

    1. Het zit hem naar alle waarschijnlijkheid idd in een combinatie van factoren. Ik ben van nature ook nogal laks, qua lezen en reageren, maar de onnavolgbare @peterpellenaars:disqus laat al een tijdje zien hoe het ook kan. Goed voorbeeld, goed volgen en zo.
      Maar goed, ieder moet/mag voor zichzelf bepalen hoe hij of zij het allemaal invult en aanpakt. Het is hoe dan ook voor de bloggers leuker én inspirerender als er behalve veel lezers ook respons komt. Want zoals ik al schreef, dan weet je iig zeker dat iemand je schrijfsel ook echt heeft gelezen.

  9. Je moet soms veel invullen als je een reactie plaatst. Dat is een drempel.
    twitter is wat dat betreft sneller om te reageren.

    Belangrijk bij mij ook: als mijn reactie niet veel meer is dan : "leuk stuk" vind ik dat beter in twitter passen. Als ik op een blog reageer wil ik dat wat inhoudelijker doen, en dat kost meer tijd. Vaak komt het er niet meer van.

    ga ik wel meer doen.

    (PS wilde laatst ergens een reactie plaatsen en kwam tot drie keer toe een niet-gelukt melding tegen. Wel balen als je hele zorgvuldig bedachte en getikte ekst in een klap weg is.

  10. Klopt helemaal. Zelf heb ik bijvoorbeeld ook hier op CG in den beginne flink mijn best moeten doen om een reactie geplaatst te krijgen. Maar bij de meeste blogsites is het gelukkig zo dat áls je een keer hebt gereageerd, je de volgende keren veel minder 'gedoe' hebt en sneller aan je daadwerkelijke reactie toekomt.

  11. ik reageer omdat ik wil reageren, en niet omdat het moet!
    google + laat ik links liggen heb daar niet zo veel mee.
    wel heb ik de indruk dat door Facebook en google het bloggen en reageren sterk verminderd is.

      1. ja daar heb je gelijk in, maar dat heb ik al veel langer..
        de meeste oud-bloggers ziijn aan het gamen@twitter-115791621:disqus nu zie je een tedens dat bloggen weer terug komt.
        zelf heb ik een blog-stilte gehad omdat een oude blog offline was.
        uiteindelijk een eigen domein enz…
        omdat het bleef kriebelen
        OT: welke plugin gebruik je bj het reageren ?

    1. Waarbij de meeste credits eigenlijk naar @peterpellenaars:disqus zouden moeten gaan. Want die geeft eigenlijk al een tijdje het goede voorbeeld wat betreft lezen en reageren. En hij heeft de voorzet gegeven voor dit onderwerp bij #blogpraat

  12. Hallo 
    Robert,

    Één ding heb je in ieder geval wel bereikt. Je hebt volgens mij meer reacties dan ooit! Leuk artikel om te lezen. Las makkelijk weg. 

    Zelf ben ik al lang blij als ik tientallen bezoekers/lezers heb voor mijn blogposts. Dus de fase, dat ik wat meer reacties zou willen zien onder mijn blogposts, moet nog komen.

    Keep up the good work!

    1. We doen ons best. Zoals elke blogger er veel tijd, moeite en eigenlijk gewoon liefde insteekt. Stug doorgaan, niet schromen om jezelf af en toe schaamteloos te promoten. En dan zie je vanzelf wel of het schip strandt. Of niet natuurlijk! ;-)

  13. Je hebt wel een punt hoor. Ik ben van nature ook niet echt een 'reageerder', om het zo maar te zeggen. Maar zoals Xaviera al zegt: Bloggers doen het veelal vanuit liefhebberij, en dan is het fijn om iets van waardering te bemerken. Dat zit voor een deel in de bezoekcijfertjes, want als er helemaal niemand langskomt gaat de lol er wel een keer vanaf.
    Maar het is dus ook bijzonder prettig als je schrijfsels dan ook nog iets van sociaal verkeer op gang brengen. Dán komt het wel heel dicht in de buurt van echte voldoening.Al ben ik ook wel zo iemand die gewoon tevreden kan zijn met een prima zelfgeschreven stukje. En zelfs dat overkomt me soms! ;-)

  14. Ik woon op een relatief klein dorp en blog regelmatig. Onder andere via onze dorpswebsite (10.000 bezoekers per maand). Mensen kunnen daarop reageren, maar dat doen ze niet. Tenminste de meesten doen dat niet. Als ik in de winkel ben of waar dan ook 'mijn volgers' tegenkom, tikt mij regelmatig iemand op de schouder. "Leuke stukjes! Moet je mee doorgaan." Kennelijk is er toch een schroom om via het beeldscherm te reageren en kennelijk is dat niet iets typisch Fries
    Prettige Kerstdagen!

    1. Hoi Ria,
      Reageren op een dorpswebsite is toch weer anders dan op een 'gewone' blog, lijkt mij. Ik denk dat mensen dan veel meer rekening houden met de kans dat de buurman meeleest, en de vakkenvuller van de supermarkt, en de moeders op het schoolplein.
      Maar dat je in hoogsteigen persoon de reacties in levende lijve krijgt is eigenlijk nóg leuker. Dat dan weer wel.
      Fijne kerst!

  15. Zoals je zelf al zegt, zoveel mensen, zoveel meningen. Dit heb ik bij Peter Pellenaars achter gelaten:

    On 25 December 2011

    heidi wrote:

    Ik zag het bij blogpraat, en in jouw blog eigenlijk ook. Zoveel
    mensen, zoveel meningen. Zelf heb ik een paar drempels bij het reageren
    op een blog. Ik begin zelf net een beetje met het op internet zetten van
    mijn verhaaltjes. Soms denk ik bij een blog: Dit is gewoon zo goed, wat
    heb ik hier nog aan toe te voegen? Daarnaast zijn er gedachten als: ik
    wil me vrij voelen, niet reageren om te reageren, over ieder mooi boek
    of artikel schrijf ik ook geen review of reactie. Anderzijds waardeer ik
    het zelf ook heel erg als mensen laten weten dat ze mijn stukje gelezen
    hebben en daar iets van vinden. Of wil ik het gevoel, wat ik krijg van
    een mooi geschreven blog, delen met de schrijver, en anderen. Kortom,
    ook ik ben er nog niet helemaal uit. Misschien blijft dat ook zo,
    afhankelijk van mijn stemming op het moment dat ik het lees….

    En dat geldt hier dus eigenlijk ook. Mijn eigen onzekerheid. Niet precies weten waar je de schrijver een plezier mee doet. Hoeveel tijd heb ik en neem ik voor het gefundeerd reageren…
    Het heeft mijn aandacht nu. Dat dan weer wel.

    1. Ik denk dat het met reageren op blogs eigenlijk net zo werkt als bij het zelf schrijven ervan: Zeg wat je wil zeggen, op je eigen manier. Als je gaat zoeken naar een 'sociaal wenselijke' reactie, dan doe je jezelf tekort, maar ook de blogauteur. Niks moet, alles mag. Zoiets.

  16. Ik blog zelf nog maar net. Heb het idee dat mijn basis staat. Nu lijkt ruimte te ontstaan om om mij heen te kijken. Andere bloggers te gaan volgen. Nog geen idee hoe ik om zal gaan met lezen, reageren, doortwitteren etc. We'll see.

    1. Dat is de beste manier denk ik. Doorgaan met wat je aan het doen bent en goed je ogen en oren open houden (en je toetsenbord binnen handbereik!).

  17. hallo,
    ik reageer ook niet zo vaak op blogs, tenzij ik er zelf een belang bij heb (omdat ik iets wil vragen en te weten wil komen) of omdat ik behoefte heb om mijn mening te uiten.
    Dat uiten is voor mij ook de reden om af en toe te bloggen en twitterberichtjes de wereld in te sturen. Dan is het leuk wanneer ik reacties krijg, maar het gaat eigenlijk meer om het schrijven zelf.

    1. Dank voor je reactie, Seb.
      Maar ik neem aan dat je blogt en twittert omdat je graag hebt dat mensen jouw uitingen lezen? Vind je het dan niet prettig als mensen je laten weten dat ze het ook daadwerkelijk gezien dan wel gelezen hebben?

  18. Bloggers die niet vragen worden overgeslagen ;-)

    Zelf like of share ik meestal via facebook als ik alleen maar wil aangeven dat ik een artikel leuk of interessant vond. Wanneer ik iets te zeggen heb laat ik een comment achter op betreffend blog.

    Maar, mea culpa, ook ik zal niet altijd reageren ookal heb ik het artikel wel helemaal gelezen.

    Wat ik wel lastig vind is dat, wanneer je de discussie wilt volgen, je steeds terug moet naar betreffend blog of je moet abonneren op de reacties (zoals ook op dit blog). Dat kost me vaak te veel tijd, zeker als een groot deel van de reacties in de trant van: 'prima stukje, ga zo door!' zijn.

Comments are closed.

Dit artikel is 13.311 keer gelezen