Twitter ontmoet de oude wereld: een voorbeeld

Het is misschien moeilijk voor te stellen voor ons Madurodam bewoners maar in een gigantisch land als Canada gaat oost voor west. Wat tijd betreft dan. Dit heeft soms praktische gevolgen voor bijvoorbeeld verkiezingen. Op 2 mei was het weer zover: de algemene verkiezingen werden gehouden in Canada.  

Canadese wetmakers waren ook vroeger al niet van gisteren dus ze snapten ook in 1938 al dat de verkiezingsresultaten in het oostelijk deel van Canada – die al geteld zijn als ze in westelijk Canada nog aan het verkiezen zijn – de keus van west-Canadezen zou kunnen beïnvloeden. Er kwam dus een wet. Deze wet verbiedt het uitzenden van verkiezingsresultaten van “one riding to another” voor alle stembureaus zijn gesloten.

In 1938 gold deze wet vooral het nieuwe ding radio. Nu, in 2011 besloot Elections Canada – de verkiezingen controlerende instantie in Canada – dat deze wet nog best eens afgestoft kon worden en nog prima bruikbaar was. Iedereen mocht de verkiezingsresultaten per email verzenden of via private messages op bijvoorbleed Facebook maar je mocht ze niet via Twitter versturen of op je Facebook pagina zetten. Dat zou namelijk gelijk staan aan uitzenden en daarvoor kan je een boete krijgen van $25.000.

Nou zijn Twitteraars een gehoorzaam volkje dus iedereen gaf braaf gevolg aan deze waarschuwing. Of toch niet? “Als ik 3 sinaasappels heb en ik doe er vier bij, word ik dan vervolgd?” “Mijn oranje frisdrank borrelt flink!” waren vrij vertaald een paar eerste voorzichtige tweets die voorbij kwamen. Oranje is de kleur van de democraten in Canada. Het hek was al gauw van de dam en de hashtag #tweettheresults werd wereldwijd top-trending.

Twitter en de oude wereld botsten. Want wat kan Elections Canada hier tegen doen? Iedere twitteraar die de wet overtreden heeft vervolgen? Dat lijkt onmogelijk, vooral omdat ook niet Canadezen vrolijk meededen. En zoals Kathryn Marshall in een column schrijft: wat als ik een slotje op mijn account heb en maar 10 volgers heb? Is het dan uitzenden? Of wat als mijn Facebook instellingen op ‘private’ staan? Kortom, Elections Canada is een typisch bureaucratische instelling die zich niet heeft gerealiseerd in wat voor een (juridisch) moeras ze zich hebben begeven door een wet uit 1938 te gebruiken om een medium in 2011 het zwijgen op te leggen.

Het is wederom een voorbeeld van de oude wereld die wordt geconfronteerd met de onwerkbaarheid van oude wetten. Net als bij copyright wetgeving blijkt dat het Internet behalve een handige tool ook daadwerkelijk een revolutie afdwingt. De oude wereld kan mopperen en grommen maar uiteindelijk is de massale stem van het volk niet tot zwijgen te brengen. Het zijn dus niet de wetten die moeten worden afgestoft, maar de wetmakers!