De dood is een raar ding. Tot nu toe heel privé in mijn ervaring. Soms erg publiek, zoals deze week in Pakistan, waar @ReallyVirtual onwetend getuige was van het ingrijpen van de Amerikaanse overheid. En soms verbazingwekkend, zoals bij @TimHetherington, de Britse fotograaf die om het leven kwam in Libië en die sinds zijn dood een stijgend aantal volgers op Twitter heeft.
De dood is iets dat ons allemaal raakt. De dood van mensen dichtbij ons maakt ons verdrietig en voor onze eigen dood zijn de meeste mensen bang. Als we betrokken zijn bij een dood dan steunen we elkaar.
Dat gebeurt ook op Twitter. Het stijgend aantal volgers van @TimHetherington is een uiting van steun. Tim Hetherington was een fotograaf, cameraman en een filmregisseur. Iemand die mooie beelden wilde delen met een groter publiek. Door hem na zijn dood te volgen maken mensen het publiek dat hij had zichtbaar. Een heel mooi en respectvol gebaar, passend bij Tim Hetherington.
Deze week overleed ook een sterke vrouw. Er overleden vast wel meer sterke vrouwen, maar deze volgde ik toevallig op Twitter. Er was een #twarewell voor haar, fysiek afscheid nemen van een Twittermaatje.
Het mooie van Twitter is dat het voor veel meer mensen tot de mogelijkheid behoort om medeleven te tonen. Vroeger heette het: een kaartje, kleine moeite, groot plezier. Dat geldt ook voor een tweet: minieme moeite en toch veel steun. Het is goed om te zien dat de digitale wereld ook plaats heeft voor deze o zo menselijke gevoelens.
Het ga je goed, @AishaHunkar #aishatweet.
