Het begon met de Opzij, niet lang daarna was het de Flair(!), inmiddels zijn ook de Viva en de Revu toegetreden tot de eindeloze lijst van old skool media die een special wijden aan het social web. Ik word er een beetje moe van.
Het mooiste vind ik nog wel dat de meeste van deze specials vooral gevuld worden met verhaaltjes over Twitter en tweeps. Nu vind ik dat laatste best leuk, maar dat eerste is eigenlijk onterecht. Twitter wordt bevolkt door een relatief klein groepje internetters. De aandacht die eraan wordt besteed in tijdschriften en kranten staat niet in verhouding tot het aantal actieve leden. Maar de meeste journalisten en redacteuren hangen wel zo ongeveer full-time op Twitter en het is dus lekker praktisch om daar contacten te leggen.
Overigens wil ik daarmee niet zeggen dat Twitter geen relevant platform is, want dat is het wel. Maar de verhalen in de meeste blaadjes gaan niet over de kracht van Twitter. Niet over de rol van Twitter bij de protesten in Iran of in Libië, maar vooral over gekeuvel en broodjes kaas (over dat laatste gaat het volgens de artikelen op twitter trouwens nooit, maar elk artikel start wel zo’n beetje met het idee dat Twitter alléén maar daarover gaat).
Twitter kan dus krachtig zijn, maar de meeste lezers van al die blaadjes zijn op Twitter helemaal niet terug te vinden of actief. De meeste lezers van die blaadjes hangen nog altijd op Hyves maar ook op allerlei andere sites waarvan ik je nu de naam niet direct kan vertellen, maar waar grote groepen mensen elke dag weer hun adresbalk heen verwijzen. Maar Hyves is al enige tijd niet meer sexy en het journaille hangt niet op die andere sites, dus is het stukken lastiger om daar een verhaal van te maken.
Maar erger nog is het “We gaan een week offline” verhaal: redacteur doet een week geen internet en gaat van oh nee, wat nu – via eigenlijk best lekker die rust naar eindelijk weer contact met échte mensen tot het moet allemaal in balans zijn. Vooral de Viva doet dit verhaal regelmatig. Of dat nou komt doordat er elke 2 jaar een nieuwe eindredacteur is of dat men er bij de Viva vanuit gaat dat de lezers het geheugen hebben van een goudvis, wordt mij niet duidelijk. Maar: been there, done that, got the t-shirt óf dat weten we nu wel.
Social media was er allang. Vroeger heette het mIRC en ICQ, nu heet het Twitter en Facebook en over een paar jaar heet het zus en zo. Dat de goegemeente het heeft ontdekt is goed en maakt het leuker, maar dat eindeloze gezever erover in elk blaadje dat je maar kunt bedenken, daar word ik wel een klein beetje moe van. Je zou bijna gaan denken dat er een cure for cancer is gevonden. Social media doesn’t cure cancer, people do*. Oftewel, social media op zichzelf is niet zo bijzonder, wat mensen ermee doen potentieel wel. Laten we ophouden erover te zeveren en beginnen het in te zetten op een manier die past bij de hype. Navelstaren is kan best rustgevend zijn, maar de kans dat er iets mee verandert is maar minimaal.
*excuus voor al het Engels, het is zo’n lekkere wereldtaal.
2 comments
Zeer herkenbaar, die "redacteur die offline gaat". Dat verhaal heb ik inderdaad al talloze keren gelezen. Soms denk ik dat de hype groter is dan het aantal social media gebruikers. Ik las ergens dat er relatief weinig actieve accounts zijn en dat maar een hele kleine groep op Twitter het meeste lawaai maakt.
Volgens mij is dat altijd zo geweest met tijdschriften. Als je het een paar jaar gelezen hebt vallen ze daarna in herhaling, niet alleen met social media, maar ook met onderwerpen als gezondheid, psyche, beauty, etc… Volgens mij is het ook onmogelijk om continue nieuwe onderwerpen te verzinnen, en breng je daarom maar weer eens hetzelfde in een nieuw jasje.
Comments are closed.