Vorige week stond ik op de Nationale Onderwijs Tentoonstelling in de stand van mijn werkgever. Ik mocht daar zowat de hele dag – die omvloog – vragen van bezoekers beantwoorden over de leesmethode waar ik zelf aan meewerk en die de afgelopen jaren de Nederlandse scholen veroverd heeft.
Niet alleen moest ik vragen beantwoorden, maar ook kwamen leerkrachten spontaan vertellen hoe goed de methode hen beviel. En ook hun leerlingen (‘ze juichen als we gaan lezen’), en daar de ouders weer van.
En toen
Ergens in de middag kregen we plotseling te maken met klapperende oren, bibberende knieën en afzakkende broeken van verbazing en ontzetting toen we hoorden wat een bezoeker ons te vertellen had. Ze was in een andere stand bij een uitgever geweest en die had doodleuk verteld dat onze methode ‘eruit ging’ en dat wij niet de vereiste kwaliteit boden (dat betekent in onderwijsland: voldoen aan de nationaal vastgestelde kerndoelen).
Ik vergat nog te vermelden zojuist dat ook onze monden open vielen. Wij vertelden natuurlijk dat het juist heel goed ging met onze methode: nog steeds een groeiend aantal klanten, samenwerking met een nationale omroep, een slimme toepassing voor het digitale schoolbord erbij en nog meer. En wij zouden het bijltje erbij neergooien?
Ik vond het echt beneden alle peil, zo ernstig dat ik er een tweet aan wijdde met o.a. de tekst ‘geen leugens vertellen graag.’ Het blijkt nu dat ze zich daar zeer ernstig over opgewonden hebben, maar toen was ik al naar huis. Benieuwd wat ik er morgen van hoor.
Wat vinden jullie? Had ik het beter kunnen laten?
6 comments
ik denk dat je beter naar hen toe was gelopen om ze dat te vertellen ipv een tweet.
Het is verleidelijk om je frustraties zo te ventileren, maar niet verstandig. Het publieke domein is een riskante plek om conflicten uit te gaan vechten. Je lezers kennen de achtergrond niet en zullen al snel denken "waar twee vechten, hebben er twee schuld". Daarmee schaad je je eigen positie.
Bovendien, wat schiet je ermee op? Hoeveel mensen zullen bij de uitgever naar jouw leesmethode hebben gevraagd? Hoeveel van hen zullen vervolgens jouw tweet lezen, hoeveel zullen vervolgens de link leggen en hoeveel zullen vervolgens toch weer positiever over jouw leesmethode gaan denken? Weegt dat op tegen de vraagtekens die het bij je andere volgers op zal roepen? Het lijkt me niet.
Als je wilt bereiken dat die uitgever zich wat gaat gedragen zou ik gewoon even contact opnemen met de directeur. Met een beschaafd gesprek bereik je vaak meer dan met een gefrustreerde uitroep.
Ik sluit me aan bij mijn voorgangers… persoonlijk contact voorkomt veel gedoe. Maar aan de andere kant, het is maar een tweet? Laat je ook nog weten hoe het is afgelopen? Want nu zijn wij ook benieuwd wat je morgen hoort ;)
Eens! Alleen valt "het is maar een tweet" te betwisten. Onderschat niet de kracht van een kanaal waar veel bloggers gretig gebruik van maken (en anderen met ons..) :-) Misschien is de opwinding te wijten aan deze kracht! Ik weet het eigenlijk wel zeker..
Aan allen die gereageerd hebben op mijn stukje over de boze tweet: dank voor de reactie natuurlijk. Ik schreef de blogpost op dezelfde dag dat het gebeurde, dat was afgelopen woensdag 26 januari. Ik heb voor mezelf al eens vastgesteld dat je je op sociale media het beste kunt gedragen zoals je ook in het dagelijkse leven zou doen. Maar ik kwam er op die dag achter dat een nobel voornemen één ding is, maar de uitvoering ervan iets anders. Mijn emotie deed me even mijn stelregel vergeten. Waarschijnlijk moest ik dit één keer meemaken om een volgende keer inderdaad gewoon contact op te nemen met de ons benadelende partij. Een collega van me heeft dit trouwens wel gedaan. Dat onze concurrent daarbij glashard ontkende dat ze zoiets ooit zouden doen vond ik niet erg sterk, maar ik heb wel gereageerd op een tweet van hen de volgende dag. Die tweet zei dat beide partijen contact hadden gehad en dat er sprake was van een misverstand. Mijn reply was: 'idd, dialoog is altijd beter. Voor mij was het ook een leerervaring.' Wat ik er precies mee geleerd heb liet ik daarmee in het midden.
Comments are closed.