Onze badkamer wordt verbouwd. Verbouwd schrijf ik maar gerenoveerd is een beter woord. Vier kale muren, een plafond en iets wat vaag op een vloer lijkt was alles wat er nog was. Inmiddels begint het weer ergens op te lijken. Er zitten al wat tegels tegen de muur en dankzij de plamuur ziet alles er in ieder geval weer glad uit. Het betekent natuurlijk dat we niet thuis kunnen douchen en dat we ‘s nachts naar beneden moeten om onze zwakke blazen te legen. Wat een luxe is een toilet vlakbij de slaapkamer toch.
stokpaardje
Luxe, da’s een stokpaardje van me. Of liever het proces van ‘luxe wordt gewoon’. De mens schijnt erg snel te wennen aan luxe en die luxe vervolgens als gewoon te gaan beschouwen. Zelfs als een recht. Recht hebben op luxe is een vreemd concept. Luxe is namelijk niet iets waar je recht op hebt maar iets wat je jezelf gunt als je eens een keer wat over hebt.
beschutting tegen de elementen
Als ik echter naar mijn eigen leven kijk, dan is dat vol luxe. Een huis in basis vorm moet droog en enigszins warm zijn. Beschutting tegen de elementen. Dat is waar een huis voor is uitgevonden. Maar we vullen het huis met allerlei luxe. Gordijnen want we willen een beetje privacy. Een kookapparaat want iedere avond dat vuur opstoken om te koken is ook zo’n werk. We zetten er een TV in want na het eten willen we vermaakt worden. Een telefoon is onontbeerlijk want we willen met anderen die ook in zo’n huis wonen kletsen over de kleur van onze gordijnen, wat we gegeten hebben en wat we op TV hebben gezien. Een computer hoort er tegenwoordig ook bij want we willen foto’s van die gordijnen, ons eten en de nieuwe TV op Twitpic zetten. En zo gaan we door met het vullen van ons huis met allerlei, in essentie onnodige spullen.
Leiden in last
Hoe langer we met die luxe leven hoe gewoner we het gaan vinden. En na verloop van tijd gaan we het als ons recht beschouwen dat we ieder moment van de dag over die extra’s kunnen beschikken. Als de Internet aansluiting even niet de juiste lampjes op het modem laat branden zijn we in paniek. Als het licht het even niet doet is dat een schande. Als de TV uitvalt is Leiden in meer dan een beetje last. Althans als er niet toevallig een E- of WK voetbal gaande is want dan is de omvang van de ramp zo ongeveer gelijk aan een tsunami in Zuid Oost Azië. Althans zo lijkt het dan gezien de collectieve schreeuw van verontwaardiging.
tweede natuur
Onze gadgets maken ons leven makkelijker of aangenamer. Ze maken ons ook afhankelijk. Ik moet er niet meer aan denken een vreemde stad in te rijden zonder mijn TomTom. Dit terwijl ik als systeembeheerder en systeeminstructeur in de buitendienst veel op de weg heb gezeten en in heel Nederland naar obscure locaties heb gezocht zonder elektronische hulp. Autorijden en de weg zoeken was ooit een tweede natuur. Nu verteld Bram mij dat ik na 500 meter rechts af moet en de snelweg op moet gaan en ik volg slaafs.
de-generatie?
Sommige sociaal-wetenschappelijk onderzoekers menen dat al die afhankelijkheid van batterij-gevoede gadgets ons als wezen zal doen de-genereren. In eerste instantie ben ik geneigd het daar mee eens te zijn. Maar als ik dan wat verder denk dan kan het ook een ander effect hebben. Vernieuwing en verandering komt nooit van de massa, ze worden hoogstens uitgevoerd door de massa. Revolutie wordt meestal teweeggebracht door het denken van één of enkele intellectuelen. Hoe meer tijd deze intellectuelen krijgen om te denken en hoe makkelijker deze ideeën kunnen worden verspreid hoe meer het ons, het gepeupel, ten goede komt. De mensheid heeft voor haar ontwikkeling denkers nodig die de vonk zijn voor het vuur van de revolutie en hopelijk brengt die revolutie eens in de zoveel jaar ook evolutie.
hoger ontwikkeld
De ontwikkelingen in de communicatie technologie, waaruit het Internet is voortgekomen, maken het mogelijk veel van de in het verleden tijdrovende taken snel en efficiënt uit te voeren. Het zorgt voor keuzemogelijkheden die we nooit hebben gehad. Het zorgt voor een vrijheid van meningsuiting die in hoge mate overheidsontkennend is. Een prima voedingsbodem voor het groeien van een mensensoort die beter geïnformeerd en uiteindelijk hoger ontwikkeld is.
comfortabele fauteuil
Zover zijn we echter nog niet, zoals het WK voetbal aanstaande zomer ongetwijfeld zal bewijzen. Voor nu is de technische vooruitgang nog slechts de voorziener van luxe apparaten die ons leven vergemakkelijken, iets wat we in luiheid accepteren en consumeren. Misschien is het ook goed dat we die luxe als recht gaan zien. Het wordt dan vanzelf de levensstandaard die als een comfortabele fauteuil de denkers onder ons de rust geven om de ideeën te ontwikkelen die ons eindelijk waardig maakt de soortnaam Homo Sapiens – de wijze mens – te dragen.
4 comments
Leven zonder luxe is luxe
Heerlijk, hartje zomer viel 'mijn' livebox uit. Een luxe voor iemand zoals ik. Als freelance copy concept begeef ik me namelijk vaak op het web. Mijn opdrachten krijg ik binnen via de mail én als ik na een uur een briefing niet heb bevestigd, dan hangt klant, collega aan de telefoon. Standaard zet ik het geluid van mijn mobiel daarom alleen al uit. Rust heb ik nodig om na te kunnen denken. Bij voorkeur werk ik een idee uit op papier. Sjips, het lampje van mijn mobiel licht op: sms. Of ik mijn mail al gelezen had. Nee, want de livebox kreeg ik niet aan de 'praat'. Even speelde de gedachte door mijn hoofd ook de sms te negeren. Even maar, want ik belde een collega en vroeg of zij de opdracht wilde voorlezen. Ik maakte wat aantekeningen én vertrok daarna gewapend met tas, schetsboek en pen richting mijn favoriete park. Mijn bankje was zelfs vrij. Ongestoord werken is pas luxe. Ongekende luxe. Onverstoorbaar door het leven gaan vind ik overigens ook een luxe. Een luxe die ik mij veroorloof tijdens de vakantie. Mobiel, laptop, i-pod laat ik standaard thuis. Nu zullen jullie wellicht denken: ze vertoeft vast af en toe in een internetcafé. Nee, want gelukkig vangt een collega werk op tijdens mijn vakantie. Wat een luxe.
Silvia,
En zo doe ik dat ook. Regelmatig, vooral in de zomer, trek ik met niks dan pen en papier naar de Rijn of het bos en zoek een bankje (of een boomstam) en ga gewoon zitten staren. Dan borrelt er vanzelf van alles op. Heerlijk die onsamenhangendheid vanuit je hoofd opschrijven. Orde komt later wel. Daar kan (niet 'moet') de computer hulp bij bieden. Die rust en onafhankelijkheid geeft inderdaad een enorm gevoel van luxe.
Toch denk ik dat wij daarmee in de minderheid zijn en dat de mens langzaam vertechnokratiseert (en dat is vast geen Nederlands). De afhankelijkheid van techniek blijkt vooral bij grote storingen wanneer overheid en gezondheidszorg in paniek raken. Ik zie bijvoorbeeld steeds minder mensen primitief kamperen, zelfs daar doet de luxe zijn intrede.
Laten we hopen dat diegenen die ook nog de oude methoden kennen er iets van overdragen op de jeugd zodat de processen van denken en creatie niet helemaal afhankelijk worden van een stopcontact. Ook zonder stroom kan een mens van alles doen, zo blijkt als je even, heel luxe, zonder doet.
Henk.
Henk, wellicht raken de zogenaamde 'vertechnokratiseerders' minder snel in paniek als je hen vertelt dat informatie op het web niet zo snel verloren gaat. Zeg voor de zekerheid maar niet dat een stuk papier zoek kan raken. Silvia
Comments are closed.