Onlangs waren wij een week-end in België voor vriendenbezoek. Zij wonen in Mechelen en een bezoek is ondanks de regelmaat waarmee het voorkomt toch altijd weer een mini-vakantie. Al was het maar omdat het Frans/Belgische huishouden waar we in terecht komen de term ‘joie de vivre’ net zo serieus neemt als wij. Kortom een gastvrij onthaal met goed eten en drinken. Daarbij is Mechelen een hele leuke stad.
Brussel
Dit keer besloten we ook Brussel eens te bezoeken. Een kwartiertje met de trein. Geen leuke stad Brussel. Zelfs niet begeleidt door twee mensen die de stad goed kennen. Het ontbreekt Brussel aan sfeer en overzicht. Heel anders dan Antwerpen, wat naast Mechelen zo ongeveer onze tweede home-from-home stad is geworden.
onooglijk ventje
Brussel dus niet favoriet, maar voor mij was het voordeel dat ik – als enige in het gezelschap – nog nooit in Brussel was geweest en dat maakt het toch een klein ontdekkingsreisje. Dat was het voor meer mensen zo bleek. Er was een hoge dichtheid aan toeristen in de stad. Geen wonder dat Manneke Pis zo’n onooglijk klein ventje is: meer ruimte is er voor hem gewoon niet. En nee, we hebben hem niet bewust opgezocht. Net zoals met bosplassers, betrapte we hem volkomen toevallig. En net als bij de Mona Lisa was ik niet onder de indruk.
ghost in the shell
Thuis in Mechelen was het goed eten en drinken en daarna besloten we een film te gaan kijken. Een rijke keuze aan DVD’s lag te wachten. Het werd “Ghost in the shell” van Mamoru Oshii geschreven door Kazunori ItÅ. Het bleek een week later, nadat we de film zelf ook hadden gekocht (€ 2,50 in de grabbelbak bij de Free Record Shop, aanrader), een hele goede film te zijn. ‘Bleek later’ omdat de twee oudsten van het gezelschap, en ja daar hoor ik helaas bij, als een blok in slaap vielen. Het laatste wat ik mij kan herinneren was dat ik dacht, “Het beeld schokt hier ook.”
schokkend
Dat lijkt een vreemde laatste gedachte voor bewustzijn even een tukje doet maar ik zal het uitleggen. Ik heb namelijk een probleem. Een technisch probleem dat mijn TV genot danig hindert: LCD TV’s schokken. Het beeld stottert. Met name als de camera over een landschap zwaait of als de camera snel met een voertuig meebeweegt. In plaats van een vloeiende beweging zie ik een schokkende, net geen 24 frames/sec oude 8mm film voorbij komen. Ik zie dit bij de Media Markt, of laten we in België blijven, bij de Saturn. Ik zie dit op de Philips bij mijn zus. Ik zie dit op de Sony Bravia bij vrienden. Het beeld van een LCD TV schokt. Als ik echter een film bekijk op de computer en het 20″ scherm wat daar aan zit dan is het beeld zo vloeiend als het water wat uit het Brussels mannetje stroomt.
dubbel verbruik
Het probleem in deze is dat als onze ‘buis’ TV ermee ophoudt, er weinig keus meer is anders dan LCD. Zelfs plasma lijkt te verdwijnen. De consument gaat voor groot, LCD en dubbel zoveel energie verslindend. Onze 10 jaar oude TV verbruikt zo’n 65 Watt. Een nieuwe en dus LCD TV met vergelijkbaar schermoppervlak verbruikt 110 Watt. Bijna het dubbele. En dan schokt het beeld ook nog eens! Althans voor mij.
sneltreinvaart
De TV techniek is aan constante ontwikkeling onderhavig. LCD staat op het punt vervangen te worden door LED en misschien zelfs OLED. Maar ook die techniek is nieuw en wordt in sneltreinvaart uit het laboratorium gerukt en door de consument zijn of haar keel geforceerd. Kinderziektes zijn dan niet onmogelijk leert het recente verleden. Wat mij tegenstaat is de massale adoptie van een techniek die energie verslindend is, nog niet klaar is en die naar alle waarschijnlijkheid een kort leven beschoren is.
10 jaar
Onze oude trouwe buis is 10 jaar oud. Ik ben benieuwd wat er de komende 10 jaar aan technieken door TV land zullen stormen voordat we weer een systeem hebben waar we het even mee kunnen doen. Die techniek moet wat mij betreft energie zuinig zijn, hoge kwaliteit leveren en een lange levensduur hebben. Als we tot die tijd iedere keer een nieuwe techniek gepresenteerd krijgen en dankzij de massale adoptie steeds mee gaan in die hausse dan is de afvalberg niet te overzien.
knipoog
Het mannetje kijkt vanuit zijn nis guitig naar het publiek. Hij knipoogt naar me, “D’r is een reden waarom ik uwen kant op pis, he!” Inderdaad, massaal naar een stad die niet leuk is en massaal producten kopen die niet af zijn: we zijn allemaal sukkels.
