praten_met_elkaarToen ik mijn weblog zo’n anderhalf jaar geleden begon, had ik een reactiefunctie. Het schijnt dat webloggers nogal aandachtsgeil zijn, dus een reactiefunctie is nooit weg. En, het is toch enigszins een bevestiging dat je überhaupt wel gelezen wordt. Heel fijn blogte ik zo door. En ik stopte af en toe. Of ik zette alles even in de “pauze” functie. Waarom? Omdat de reacties uitbleven. Misschien komt dat dan wel weer door mijn leeftijd of door mijn instinct, ik zou het niet weten, maar als de reacties uitbleven dan was ik leeg.

Gisteravond zat ik eens te kijken naar mijn weblog. Ik had al een week zonder reacties geleefd en dat was fijn, joh. Ik hoef nooit in te loggen om te kijken of er weer een Sjonnie is geweest die een reactie heeft geplaatst die ik weer moet verwijderen, want ik wéét dat er geen reacties zijn. Dus ik gooide de reactiefunctie van mijn weblog. “Je bent echt gek” zei een vriend van me. Maar ik vind het wel rustig zo. Als mensen iets willen toevoegen, kunnen ze een mailtje sturen. Voegen reacties echt iets toe aan een weblog? Hoe zou u dat doen? Ben ik gewoon een zeiksnor of doe ik het goed?

0 Shares:
11 comments
  1. Goeie vraag. Wij twijfelen zelf of we op onze nieuwe site (incl blog) een directe reactiemogelijkheid willen. Voor: een blog is geen blog als lezers niet direct kunnen reageren en met elkaar in discussie gaan. Tegen: de angst dat je er een hoop shit op krijgt die je dan weer moet verwijderen. Twijfel bij "voor": gaat er uberhaupt wel iemand reageren? Twijfel bij "tegen": waarom zou je daar bang voor zijn – iedereen op het web weet dat het zo werkt, dus wat geeft het. Tussenoplossing: alleen eigen leden kunnen reageren via beveiligde omweg. Twijfel bij "tussenoplossing": is dat niet veel te ingewikkeld, wie neemt die moeite – reageren moet je direct kunnen doen. Kortom: we zijn er nog niet uit.

  2. Dat je daar uberhaupt nog over na wil denken, of je een reactiemogelijkheid hebt of niet. Natuurlijk moet je dat hebben!

    Het gaat er toch om dat je je bezoekers de gelegenheid geeft te reageren als zij daar behoefte aan hebben? Of ze dat in de praktijk nu doen of niet! Of wil je liever dat ze je mailen? Dat is toch veel te hoogdrempelig? Natuurlijk is het leuk voor een blogger als hij reacties krijgt, maar ikzelf kan ook prima leven zonder.

    Ik heb een verhaal te vertellen, doe dat op mijn blog en als mensen het leuk vinden en een reactie achterlaten, prima, vind ik leuk. Doen ze dat niet, ook prima. Ik zie in mijn statistieken wel dat ze langs geweest zijn.

    En voor een bedrijf/organisatie geldt m.i. precies hetzelfde!

  3. Daarbij wordt een blog door reacties levendiger…letterlijk. Zonder reacties lijkt je blog een spookstadje. En een spookstadje rij ik maar 1 keer binnen. Een volgende keer zoek ik een andere bestemming.

    Daarnaast bieden de reacties je de mogelijkheid om je eigen gedachten te scherpen. Plus aan je gedachten en ideeën delen via een blog is nu juist dat je met anderen in gesprek kunt raken. Dat die anderen misschien wel een ander referentiekader hebben dan jij en je daarom aan een nieuw inzicht kunnen helpen.

    Met mailen is de drempel inderdaad te hoog voor het bovenstaande.

    Ik denk ook dat een blog pas een blog is mét reacties. Anders is het gewoon een goed up-to-date gehouden statische website. Al moet ik zeggen dat Francisco van Joolen erg geirriteerd raakte toen ik dat op Twitter zei. Maar dat zal vast iets te maken hebben met het gegeven dat je op zijn site niet kunt reageren.

    Bloggen is niet voor de faint of heart. Zeker niet als je het voor een bedrijf doet. Je moet het idee van ultieme controle loslaten. Maar dat had je sowieso al niet. Praten ze niet met jou op je site, dan praten ze wel over jou op andere plekken. Door mensen de kans te geven om op je site te reageren, ontneem je een deel van de behoefte ergens anders hun klachten etc. neer te leggen.

    En door met je bezoekers in gesprek te gaan vermenselijk je jezelf ook als bedrijf. het is altijd makkelijker om keihard te klagen over instituten/bedrijven dan over mensen waar je wel eens mee hebt gekletst.

    Rutger heeft een persoonlijk blog. En punt daarvan is dat je mag doen wat je wilt. Maar ook dan zou ik de reacties aanlaten en werken aan de kijken-of-er-reacties-ziojn verslaving :)

  4. @vrijeschrijvers: De drempel om je te registreren is vaak te hoog. Als een blog wil dat ik me registreer voordat ik kan reageren/stukjes lezen dan registreer ik me niet omdat ik dan steeds moet inloggen en ik het weblog niet kan volgen vanuit mijn rss-feed.

    @Xaviera: Daar heb je wel een punt, maar enigzins ben ik nogal afhankelijk van reacties. Zonder reacties heb ik het gevoel dat ik het echt voor mezelf doe dus misschien ben ik dan iets losser. Het is trouwens Francisco van Jole, niet van Joolen :-)

    @Natalie: Daar heb je wel een punt, ik kijk het nog even aan…

    Mensen met andere meningen mogen zich hier ook melden trouwens :-)

  5. Ik vind het bijna geen reactie waard… duh, hoezo geen reacties?!

    Een blog zonder reacties is geen blog, maar een dagboek > eenrichtingsverkeer.

    En dan de Contengirls zonder reacties?!!! Ben je niet helemaal lekker of zo? Misschien moet je off line wat minder in discussie gaan;))

    Ook: voor de vooral absorberende internet gebruiker (hij/zij leest maar deelt niets of weinig) is het kunnen geven van een reactie ook een eerste stap om zichzelf online te presenteren en in dialoog te gaan.

  6. Voor mij blijft hij eeuwig en altijd Van Joolen :) :)

    Erg he. En we waren nog een tijdje collega's ook al was het niet vaker dan 1 x per maand.

    Sorry Francesco :)

  7. Na het lezen dook ik gelijk richting reacties om er een te schrijven, maar ik zie dat anderen mij al veel te snel af waren. Ik ben dus ook van de -natuurlijk moet je die optie bieden-groep. Die reacties zijn er immers niet (alleen) voor de schrijver of website-eigenaar, maar juist voor de lezers.

  8. Het is wel grappig dat iedereen hier schrijft dat ze direct een reactie schrijven, mijn lezers lijken dat dan weer nooit te doen…

  9. @ Rutger: ligt dat dan aan jouw lezers of aan je berichten?

    Als je een 'gesloten verhaal' schrijft, zijn mensen minder geneigd erop te reageren omdat ze niet veel meer te zeggen hebben als 'leuk geschreven' en dat gaat vervelen. Eindig je bijvoorbeeld met een vraag, zoals je in dit artikel hebt gedaan, dan kun je op meer reacties rekenen. Zie hier je tiende reactie op dit artikel!

    Ik zie trouwens nog best veel reacties op je blog, zo op het eerste gezicht. Ik zou er niet ontevreden mee zijn!

  10. @Natalie dat ligt aan Rutgers lezers ;) Ik ben er eentje en reageer nooit op koekjesfabriek. Op andere plekken trouwens wel, ziet hier.

    Het ene schrijfsel nodigt nu eenmaal meer uit dan het andere. Maar dat zegt niks over het plezier in dat wat ik lees, en al helemaal niet over het bestaansrecht van het geschrevene (en trouwens: al zou er maar 1 blije bezoeker zijn, wat dan nog!). Er zijn blogs die draaien om kennisdeling en informatieuitwisseling, daar zijn reacties de kers op de taart, maar bij een persoonlijker blog als dat van koekjesfabriek doen de reacties er voor andere lezers zelden toe. Je krijgt eerder het idee dat tantes, buurmannen en oud-klasgenoten de schrijver in kwestie dankbaar zijn voor alweer een online verjaardagsfeestje, het enige dat ontbreekt zijn dan nog de augurken gerold in boterhamworst.

    Ik zeg: Go Rutger! Lekker uitlaten die functie. So what als koekjesfabriek een heel goed bijgehouden statische site wordt. Ik vind 'm dan nog net zo leuk.

    Laat je weten wat je statistieken doen?

Comments are closed.

Dit artikel is 10.796 keer gelezen