Er was eens, ergens in het jaar 200.000, een beruchte broadcaster die met haar uitzendingen de mensheid op subtiele wijze manipuleerde en tot slaaf maakte: Bad Wolf Corporation. Deze globale parafrase van een key-episode van sf-serie Doctor Who is een prachtige illustratie van de macht die wij verspreiders van informatie geven. Maar vast niet waar de makers van de nieuwe zoekmachine Wolfram Alpha aan dachten toen ze aan het knutselen waren. Die arme meneer Stephen Wolfram kan er immers ook niks aan doen dat ik direct een associatie heb met mensen die klakkeloos informatie voor waar aannemen.

wolfram-alpha

Lancering zoekmachine Wolfram Alpha
Terug naar de, minder vergezochte, werkelijkheid. Afgelopen 15 mei was het zover: na maanden bloggeruchten was het tijd voor de lancering van de nieuwe zoekmachine belofte Wolfram Alpha. En de vraag is natuurlijk: is it any good?

Wolfram: één oplichtende gloeilamp in plaats van tientallen flikkerlichtjes
Wolfram doet iets bijzonders. In reactie op een zoekwoord komt hij niet met honderden pagina’s die mogelijk bevatten wat de zoeker zoekt (zoals we gewend zijn), maar met één antwoord: de “feiten”. Dat is ook het ultieme doel van Wolfram, hieronder door de organisatie zelf heel mooi uitgelegd:
“Wolfram|Alpha’s long-term goal is to make all systematic knowledge immediately computable and accessible to everyone. We aim to collect and curate all objective data; implement every known model, method, and algorithm; and make it possible to compute whatever can be computed about anything. Our goal is to build on the achievements of science and other systematizations of knowledge to provide a single source that can be relied on by everyone for definitive answers to factual queries.”

De praktijk: blokjes vol strakke getallen en feiten
Wolfram zoekt dus naar antwoorden op vragen in haar database, die bestaat uit een hele zwik bronnen. Hoe ziet dat er in de praktijk dan uit? Zoeken op “the netherlands” laat meteen zien hoe mooi Wolfram kan zijn. Een voor een ploppen de blokjes en plaatjes in mijn scherm met ligging, hoeveelheid inwoners, gesproken talen, gebezigde religies en ons bruto nationaal product. Bron 1 blijkt een publicatie van de CIA. Interessant. Geen bronnen uit Nederland zelf gebruikt overigens, maar dat is natuurlijk een detail.
wolfram-alpha-the-netherlands
Als Wikipedia, maar dan zonder de franje (of discussie)

Dus eigenlijk lijkt Wolfram meer op Wikipedia dan op bijvoorbeeld Google: feitjes netjes op één pagina. Behalve dat het niet user generated is, maar algoritme generated. Wolfram is vervolgens wel een beetje saai. Je krijgt ook echt niks anders dan feitjes. Geen verhaaltjes, geen leuke quotes, geen echte leesbare tekst. En geen discussie. Daarom kan Wolfram op de vraag “meaning of life”ook niks beters bedenken dan €42,- en waagt hij zich niet aan de vraag hoelang de aarde of de mens al bestaat.

Some say he is the perfect user of Wolfram Alpha, all we know is, he’s called The Stig
top-gear-the-stigZoveel mensen, zoveel verschillende websitegebruikers. Bedenk wie je doelgroep is en maak je site voor hen. Lastig? Denk dan eens aan Top Gear en haar presentatoren die symbool kunnen staan voor de vier standaard websitebezoekers: de alpha-male die op basis van emoties een koppig standpunt inneemt (Clarkson), de eindeloze informatievergelijker die rustig zijn mening vormt (May), de bezinner die continu op basis van emoties en feiten nieuwe meningen heeft (Hammond) en de über beta zonder emoties die alleen waarde hecht aan eenduidige feiten (The Stig).

Die laatste soort mensen is uiteindelijk de enige waarvan ik verwacht dat ze Wolfram Alpha echt fanatiek zullen gaan gebruiken. En die mensen zijn volgens mij uiterst zeldzaam.

Ik onderzoek graag mijn eigen bronnen, jullie ook?

Niet voor niets heb ik direct een associatie met Doctor Who en Bad Wolf Corporation. Ik ben een journalist. Ik wil meerdere bronnen. Dat vind ik leuk. En eigenlijk ook wel veilig. Want het maakt mij ervan bewust dat er meerdere waarheden zijn. Dat ik data moet zoeken, analyseren en vergelijken om tot een stukje kennis, een aanname van de waarheid, te komen. En niet een gemiddelde berekening. Ik wil weten waar informatie vandaan komt. Okay, de bronnen van Wolfram zijn raadpleegbaar, maar komen de data over de religies in Nederland nou van de CIA of uit een andere bron? Dat is onduidelijk. En dat maakt van Wolfram Alpha voor mij eerder een welkome aanvulling op Google en Wikipedia dan het ei van Columbus. Of zijn jullie minder pessimistisch?

0 Shares:
6 comments
  1. volgens mij doet wolfram alpha netjes aan bron vermelding. Dus uit welke bronnen is de uitkomst samengesteld, en kun je dus nog steeds de verschillende bronnen raadplegen.

    Verder is het totaal anders dan Google, waarbij je juist verscheidenheid zoekt. Het komt dichter in de buurt van wikipedia, maar vooralsnog lijkt wolfram alpha erg statistisch gericht.

  2. @Patrick: inderdaad, je kunt de bronnen van het resultaat bekijken (klik onderaan op Source Information). Maar hier vind je niet welke info uit welke bron komt, de primary source is altijd de database van Wolfram zelf en er zijn geen directe linkjes naar de juist pagina van de bron, dus ik moet op die diverse sites ook nog gaan zoeken. Dat is niet 'netjes bronvermelding' zal elke academicus direct zeggen.

  3. Toen ik zelf eens ging kijken waar alle ophef over was, was ik voornamelijk verbaasd over het feit dat Wolfram helemaal niks met Google van doen heeft. En dat terwijl ik toch op veel plekken koppen voorbij zag gaan in de trant van "Heeft Google concurrentie"? Nou neuh. Wat Google meer biedt dan Wolfram is context. En laat dat nou relevant zijn voor het plaatsen van informatie. Die feiten zijn wel interessant maar inderdaad lijkt het daarmee meer op Wiki dan op iets anders.

    Daarbij leveren de minst exacte zoektermen mij vaak de meest interessante resultaten op. En het zoeken zelf, helpt mij om het zoeken te verbeteren. Oftewel als ik zoek naar informatie over onderwerp X en de resultaten te breed zijn, bedenk ik vaak pas Welke informatie ik exact over onderwerp X wil hebben. Het proces om daar te komen is daarbij dus ook belangrijk.

    Anyways, best leuk. Maar voorlopig vooral een hele uitgebreide zakjapanner.

    En Wolfram doet mij vooral denken aan de serie Angel. En het evil advocatenkantoor Wolfram en Hart.

  4. Die bronvermelding van Wolfram slaat inderdaad nergens op. Je krijgt gewoon een lijst sites die veel info bevatten en wellicht misschien gebruikt zijn, maar moet vervolgens zelf maar raden welke van die sites nou welke informatie hebben geleverd en waar je die info vervolgens kunt vinden op die site. Kortom, als je 1 feitje uit zo'n Wolfram SERP wilt checken moet je eerst 15 sites doorzoeken en puzzelen. Dat heeft niets met een nette bronvermelding te maken.

    Aan de andere kant: ze pretenderen ook niet journalisten te zijn of wetenschappelijk onderzoek te doen, dus waarom moeten ze eigenlijk een bronvermelding hebben?

    De beta-nerd (of moet ik zeggen de Stig) in mij vind Wolfram cool. Het is gewoon best tof om te zien dat dit allemaal kan op basis van een hoop rekenkracht en slimme wiskundige formules.

    Maar verder vind ik het een nutteloos stuk speelgoed. Ik schreef op marketingfacts nog dat Wolfram een bedreiging voor Wikipedia kan worden, maar hoe meer ik er over nadenk hoe meer ik aan die stelling twijfel.

    Zoals Xaviera terecht opmerkt worden de (slim berekende) feiten zonder context gepresenteerd. Daardoor dringen ze minder door en kun je ze minder in perspectief zien. Bij Wikipedia staat zo'n cijfer in ieder geval nog in een zin met andere woorden die een nuance aangeven en een feit op zijn plek zetten.

    Dus bij nader inzien is Wolfram volgens mij ook voor Wikipedia geen bedreiging.

Comments are closed.

Dit artikel is 5.387 keer gelezen