Gele gevaar

De telefoongids, summum van old skool tijden. Pre-internet dinosauriër. Okay, dat is niet helemaal eerlijk. Tijdens mijn eerste echte internetbaan – nu alweer zo’n 13 jaar geleden denk ik – gebruikte ik de telefoongids nog vaak online. De afgelopen jaren merk ik dat dat gebruik, door gebruik van andere bronnen sterk is afgenomen.

Hoewel de telefoongids het al snel, helemaal niet slecht deed op internet, kom ik er op de een of andere manier zelden terecht wanneer ik op zoek ben naar een telefoonnummer. Waarmee je je overigens kan afvragen of ze het dan inderdaad ‘niet slecht’ doen op internet.

De bereikbaarheid van mensen in 2008 is zo eindeloos, dat er een nieuw etiquette is ontstaan. Als je nummer niet in mijn mobiel staat of je me geen kaartje in handen hebt geduwd, zoek ik je nummer helemaal niet op in de telefoongids, maar zoek ik je Linked In, Hyves of twitter op en neem langs die weg contact met je op. Zomaar bellen is steeds meer zó 1999.

It’s alive

Toch leeft de telefoongids nog steeds. Niet alleen dat, maar Peter Darpö, Zweedse Big Kahuna van de gele onderzetter meldde vandaag aan het ANP dat er niet alleen plannen liggen om via de site meer diensten aan te bieden, maar ook om samen te gaan met de Gouden Gids. Dat laatste in zowel papieren als digitale versie.

De laatste stuiptrekkingen van een stervend dier in Google-tijden, maar ook vooral tijden waarin het adres van een bedrijf minder waard is dan de gebruikerservaringen. En hoewel de Gouden Gids gebruikersmeningen faciliteert, kan je je afvragen of in een wereld van op dat gebied veel meer ervaren partijen het team Goud en telefoon in de prijzen gaat vallen.

Staph it!

Vast staat dat ik al dat papier niet meer in huis hoef. Gelukkig is er www.stopdetelefoongids.nl – waar je niet alleen de telefoongids, maar ook de Gouden Gids op kan zeggen. Ben ik van dat gele gevaar ook weer af.